Het begon in 2022, gelukkig nieuwjaar.
Dit jaar ben ik van plan om ook mijn blog bij te werken.
Ik hoop dat je geniet van deze blog.
Het is zoals gewoonlijk oudejaarsavond en het voelt “vreemd” nieuw.
Ik beoefen SHO sinds nieuwjaarsdag dit jaar.
Kakizome- tentoonstelling
Elk jaar in februari is er de eerste tentoonstelling van KAKIZOME. Het wordt gesponsord door de Nihon Shu-ji Gakkai. Ook studenten van de Waran Mizukukikai doen mee. De docenten in elk klaslokaal exposeren vaak als ondersteunende werken die niet onderhevig zijn aan beoordeling. Ik doe ook elk jaar mee.
Deze keer was ik te laat om te beginnen. Dus gaf ik mijn JIUN op en besloot om “RINSHO” naar mijn tentoonstelling te gaan.
Rinsho and Jiun
Simple gezegd
“RINSHO” betekent “kopie”. “Oprecht een klassiek werk of een meesterwerk imiteren”.
“JIUN” is een personage of werk dat je zelf creëert.
“RINSHO” is niet alleen een technische verbetering, maar ook een discipline die de gedachten van de auteur vastlegt. Er zijn veel “dingen om te zien” en “dingen om op te merken”. Het is een onmisbare trainingsmethode om SHODO te leren.
JI-UN-werken zijn meestal “zelfvoldaan” en “egoïstisch”, maar door een “RINSHO” te doen, kun je opnieuw bevestigen “wat je wilt”, een echt diep en eindeloos “ding”. Ontdekkingswerk”.
Ik maakte het werk (RINSHO) voor de wedstrijd elke maand af. Maar nadat de publicatie van het tijdschrift stopte dat ik geabonneerd was, was ik lui.Sindsdien heb ik een RINSHO geschreven als een rechtvaardige studie.
Hetzelfde voorbeeld maar anders
Ik koos voor de KAKIZOME-tentoonstelling de SHO uit het werk van een meester die in het tijdschrift verscheen. Meer dan 10 jaar geleden, toen ik nog leerde in Japan, maakte Minamisawa-sensei het voorbeeld van dezelfde SHO voor mij. In het begin schreef ik rechtstreeks uit de werken van “beroemde meester” zonder naar “het” te kijken, maar ik kon het niet voelen. Ik was een beetje ongeduldig, dus het is… niet erg fijn.
Ik schrijf een paar bladen en bekijk de voorbeelden van Minamizawa-sensei naast elkaar.
Toen kon ik ‘het werk’ verrassend begrijpen. Het gevoel dat “het hart in focus is”.
Ik kan de stem van Minamisawa-sensei uit het voorbeeld horen… Oh, ik ben echt voorzichtig opgevoed… Ik moet huilen.
SHO aangesloten op…
De “kalligrafie” lijkt verbonden te zijn met het diepe deel van de ziel. Het opvoeden van “kalligrafie” met de hulp van een betrouwbaar persoon heeft een diepere betekenis dan “alleen letters leren”. Nu ik het nog dieper voel. Ik wil mijn lerares zien(tranen).
Nu is het mijn taak om mensen les te geven, en ik groei met ze op. Ik zou graag een lerares willen worden die een “zicht op het werk” kan achterlaten bij de studenten. Het was nieuwjaar in 2022, ik dacht er nog eens over na.