Op 21/22 juni was er een bonsai tentoonstelling georganiseerd door Bonsai club Noord in het ontmoetingshuis in Haren, waar ik weer aan meedeed met een kalligrafiedemonstratie.
Zowel de tentoonstelling als het programma.
Deze keer was mijn man een van de organiserende leden en ze hadden een drukke reeks bijeenkomsten. De programmastructuur had ook een goed tijdschema gebaseerd op de reflecties van 2023.
Op de tweede dag werden de organisatoren en mijn man geïnterviewd door de lokale tv RTVNOORD.
Tumami-Zaiku Werk
Mij werd gevraagd om iemand voor te stellen die de Kimono kan dragen.
Dus stelde ik mevrouw Teruko Iwamoto voor.
Zij leert al jaren kimono’s te kleden en werkt hard aan Tsumamizaiku, een soort decoratie en handwerk van zijden stof. Er is een Tsumazaiku-organisatie in België, waar ze lid van is en erg druk mee is.
Wat ik te schrijf
Deze keer besloot ik iets te demonstreren wat ik nog nooit eerder aan mensen had laten zien.
Het is・・・
Leg een stuk papier op de grond en schrijf een grote papier met oversized blush!
Waarom heb ik dit niet eerder gemeld ・・・（Altijd hetzelfde ））
Ik heb een uur om een Shodo-demonstratie te doen.
“Het is te lang. ” Ik zei 、maar als het voorbij , het was juist . (Mr. organisator, u had gelijk!) （笑））
Ik heb er nooit aan gedacht dat ik Kalligrafie zou demonstreren tot 3 jaar ervoor. Mensen raken eraan gewend.
Tot nu toe heb ik maar ongeveer 3 soorten Shodo-werken gemaakt met een heel groot penseel. Maar ik heb mezelf beloofd dat ik het zou doen, dus ik heb vaak geoefend.
Overigens kreeg ik een paar dagen eerder de kans om een demonstratie van een kalligraaf uit Japan te zien.
Ik had nog nooit een demonstratie kalligrafie gezien en het gaf me een inzicht in hoe het er van buitenaf uitziet.
Openings
De opening werd begroet door het hoofd van Haren Village, en een Chinese of Indiase(?) “leeuwendans” met een hangende rol met de tekst “alles komt goed”. Het is niet ongelijk aan de Japanse leeuwendans, maar met meer tropische kleur (lacht).
・・・leeuw, jij ziet te heet uit （swear）
Shodo-demonstratie
Na het zeer gebruikelijke verhaal dat de dikke-inkt voor de demonstratie niet aankwam・・・
Het duurde 40 minuten om de inkt te maken.（Het is eigenlijk best leuk.）
In het begin schrijf ik 「Bon-sai」 met een grote kwast.
Ik denk dat ik erin geslaagd ben om een interessante “licht-inkt” stijl te creëren… (Lacht).
Als de sumi-inkt te dun is, glijdt het penseel anders, dus daar moest ik me bewust van zijn.
Op de tweede dag was de sumi-inkt dikker, en weer ontstond de “bonsai”.
De halve papiere schijf is een mengeling van cursief en semi-cursief schrift, ‘Sou Boku Yu Shin ’( Kusa Ki Yuu Shin) , voorgesteld door Bai Juyi ( Haku Kyo i ) .
Ik vond de term “Sou moku ( Kusa Ki?) -kan” in het bonsaiboek van mijn man en was het aan het oefenen, maar bij nader inzien bleek het een boeddhistische term te zijn voor de leer van “worden als een boom of gras zodat je niets voelt”.
Zeg je nu echt dat planten en bomen niets voelen? Ik was een beetje geïrriteerd, en toen ik er verder naar keek, ontdekte ik dat Bai Jui Yi （Haku Kyo I ） ook de zin ‘planten en bomen hebben een hart’ voorstelde.
En kana: “Natsu no yo wa Mada yoi nagara akenuruwo Kumo no izuko ni Tsuki yadoru ran” (De zomernacht breekt vroeg aan, met welke wolken gaat de maan naar bed?) Gecomponeerd door Fukayo Kiyohara.
Veel mensen, vooral studenten van de Waran Mizukukiki-kai, kwamen naar de voorstelling kijken, en op de tweede dag was er na de demonstratie tijd om te discussiëren over “expressie” en “mindfulness” met een professionele gitarist, schilder, bonsaimeester en andere multigetalenteerde mensen.
Ieder van ons werkt op een ander gebied, maar de “belangrijke dingen” waren hetzelfde.
Het was een zeer bevredigende tijd.
Teruko-san , ze gaat terug naar ・・・
We gebruikten dezelfde plek, Teruko Iwamoto-san en ik.
Teruko ziet er waardig uit in een nette kimono.
Tsumazaiku is leuk en schattig om naar te kijken… Veel mensen kochten ze om mee naar huis te nemen. Ze stonden ook uitgestald op de bonsaiplanken.
Ik kocht een Kanzashi
Ik vroeg haar meteen om het in mijn haar te dragen [lacht].
Het is triest om haar naar huis ( Japan ) te zien gaan, maar we hebben onze eigen paden te volgen.
Het is niet alsof we voor het leven uit elkaar gaan…
Demonstratie in de middag
s Middags gaf ik een demonstratie op de tafel.
Het was moeilijk om in een goede balans te schrijven zonder het hele papier te kunnen zien. Ik moet meer oefenen.
De 2 dagen waren zo heet dat zelfs het vele hardloopevenement of een festival was afgelast, maar we hebben echt goede tijden gehaald.
Schrijf als je zingt, zing asl je schrijft
Ik zing al heel lang, dus ik heb ervaring met openbare optredens en praktische vaardigheden, maar deze keer had ik het gevoel dat ik het best kon zingen in een kalligrafievoorstelling.
Sinds mijn kindertijd ben ik een tweebenige sandaal van “muziek en kalligrafie”, en ik had ooit het gevoel dat ik hebzuchtig was, maar nu begrijp ik eindelijk wat het betekent.
Ik ben van plan om in de toekomst meer van de “verbinding tussen de twee” in mezelf tot uitdrukking te brengen.
En ik hoop dat meer mensen geïnteresseerd zullen raken in kalligrafie.
Mijn kalligrafieleraren waren heel oprecht in hun zelfdiscipline en training van hun studenten, dus ik vraag me af wat ze zouden zeggen als ze me nu zien… maar ik ben een zangeres, dus ik zal mijn best doen om hen te overtuigen van deze vorm!
Dat is wat ik sterk dacht tijdens de twee dagen.
Degenen die naar de show kwamen kijken
Teruko-san
En iedereen die betrokken is bij Bonsai Club Noord
Hartelijk dank.
Ik hoop jullie nog eens te zien.
