Op 15 september heb ik voor het eerst deelgenomen aan een kunstmarkt in Slochteren, in de omgeving van Kasteel Fraeylemaborg.
Toen ik vorig jaar exposeerde op de kunstmarkt in Nienoord, kreeg ik verschillende uitnodigingen van het kunstmarktmanagement van de Fraeylemaborg.
De timing is precies goed, want Nienoord heeft een systeem waarbij het niet mogelijk is om langer dan twee jaar achter elkaar te exposeren..
Zing Japans Gedicht
Elke keer bedenk ik wel iets.
Vorig jaar in Nienoord heb ik voor het eerst ‘schrijven en zingen’ geprobeerd.
Deze keer schreef ik een waka (oud Japans gedicht) in kana, voegde er een melodie aan toe en maakte er een liedje van. Ik heb ook geprobeerd het in het Nederlands te vertalen” (lacht).
De kleuren van de bloemen veranderen・・・
Het gedicht was geselecteerd uit de Hyakunin Isshu(百人一首), maar er waren veel droevige gedichten. Ik was erdoor verontrust. Maar uiteindelijk koos ik een gedicht over ‘de schoonheid van dingen’ (?).
花の色は移りにけりないたずらに、我身世に降るながめせしまに ～小野小町～
De kleuren van bloemen veranderen, met onverwachte snelheid. Terwijl ik naar mezelf en de wereld keek
Onono Komachi-
Ik vond dat ik het maakte met ‘dit’.
Het was een ander waka-gedicht dat ik had opgeschreven in mijn notitieboek, maar… waarom (lacht)?
Oefen snel schrijven
In het verleden was de demonstratie een langzaam schrijfproces, omdat de prioriteit lag bij het maken van een kopie van een meesterwerk.
Deze keer schrijf ik echter een origineel stuk.
Ik moest dus oefenen om sneller en ritmischer te schrijven.
De eerste stap was het idee van ‘schrijf een lied en zing een lied’!
Daarom heb ik deze keer niet veel werken gemaakt om te laten zien, maar heb ik de rest van de vestellingen die ik tot nu toe heb ontvangen als voorbeeld tlaten zien.
Op een openluchtmarkt bij herfstweer.
Ik kreeg een plekje in mijn tent bij de ingang voor mijn eerste buitenactiviteit!
Gelukkig was het een prachtige herfstdag.
Demonstreren in de regen is moeilijk voor zowel schrijven als zingen.
Nou, Niemand vroeg me het te doen (lacht)
Ik maakte me zorgen over het zingen en gitaarspelen zonder stekker en het schrijven in de open lucht, maar gelukkig had de tent een muur aan de achterkant, dus het ophangen van de werken en het zingen waren niet zo’n probleem.
De tent was ‘zomaar’ bijna af toen mijn man hem opzette!
Naarmate de datum en het tijdstip dichterbij komen, kan ik geen huishoudelijk werk doen, maar mijn man accepteert dat, en daar ben ik hem heel dankbaar voor!
De kunst markt is…
Fraeylemaborg is (waarschijnlijk) een oud kasteel met een prachtige tuin.
In de tuin achter het gebouw stonden, als ik het me goed herinner, ongeveer 200 tenten.
Ik had het te druk om rond te kijken (lacht).
Mijn vrienden vertelden me dat ‘Nienoord veel professionele artiesten heeft, en Fraeylemaborg een breed scala aan kramen lijkt te hebben, van professionals tot amateurs.’
De tent naast de mijne was een professionele tassenkunstenaar die veel fans leek te hebben voor haar funky werk. Ze was erg vriendelijk en interessant.
Andere kunstenaars hadden olieverfschilderijen, aardewerk, sieraden, etc….
Ze leken elkaar allemaal te kennen en begroetten mij, een nieuwkomer, vriendelijk.。
Showtime!
Voor Nederlanders zijn de kalligrafische werken ‘Wat is dit? Dus ik begon met het uitleggen van de werken en het praten over kalligrafie, en vertelde hen over showtime.
Vrienden en studenten kwamen ook naar de show kijken…
Nu, deze keer, omdat de demonstratie de belangrijkste focus was, heb ik meer geoefend en ik denk dat ik rustiger heb geschreven dan ik ooit eerder heb gedaan
Ik had dit de dag ervoor geschreven met een licht sentimenteel deuntje.
Ik denk dat het bij de tekst past, maar ik kon me niet voorstellen dat ik het buiten zou zingen, live geluid zonder microfoon, op een markt waar mensen langskomen…
Plotseling, ‘Hmm? Dit is Bruce! En ik maakte het een beetje grappig, in bluesstijl. (Nou ja, misschien lachte iedereen wel een beetje…)
Reacties en overpeinzingen
Ik voelde de concentratie van de mensen die naar me keken toen ik aan het kalligraferen was, en mensen stopten om naar me te luisteren toen ik aan het zingen was, dus ik denk dat dat voldoende is voor een show.
Het was een uitdaging die me het gevoel gaf dat ik verder kon kijken in welke richting ik in de toekomst wil gaan.
Ik dacht dat het misschien een probleem zou zijn om ‘kalligrafie’ zo te schrijven dat het er ’te gemakkelijk’ uitziet (lacht).
Als ik denk aan de tijd die het kost om te kunnen schrijven, denk ik aan de anekdote van Picasso, zij het op een ander niveau.
Toen iemand Picasso vroeg om een simpel plaatje te tekenen, tekende hij het snel en overhandigde een miljoen dollar, en de persoon die het hem vroeg zei: ‘Het kostte je maar 30 seconden om dit nu te schrijven.’ Hij antwoordde: ‘Dertig jaar en dertig seconden’.
Ik doe dit al meer dan 35 jaar (lacht).
Ik krijg soms verzoeken voor karakteropdrachten, maar het is altijd erg moeilijk om ze ‘daar in de buurt’ te vertellen.
Ik kan geen miljoen dollar vragen, maar het kost redelijk wat tijd om het werk te maken. Ook moet ik meer werk maken voor het geval er fouten worden gemaakt in het ‘Urauchi’ proces (Japans papier een keer nat maken en op ander Japans papier lijmen om het te verstevigen en kreukvrij te maken), wat in Japan aan professionals kan worden overgelaten.
Kalligrafie is vooral een eenmalig spel, dus het ziet er gemakkelijk geschreven uit (lacht).
Ik wil dit aan anderen kunnen overbrengen… en ik heb mijn vastberadenheid om dit te doen opnieuw bevestigd.
Hoe meer mensen geïnteresseerd zijn in kalligrafie en het begrijpen, hoe meer het verbonden zal zijn.
Ik denk er stiekem aan om volgend jaar ergens een volwaardige zang- en kalligrafieshow te doen…
Aan iedereen die mij bezocht heeft
Aan degenen die mij toevallig zagen
Hartelijk dank.
Ik hoop jullie nog eens ergens te zien…